اصطلاح پلاگین (Plug-in) تا چند سال قبل، بیشتر یک واژه‌ی تخصصی محسوب می‌شد و انتظار نمی‌رفت وقتی مبانی سواد دیجیتال را مطرح می‌کنیم، به پلاگین و کاربردهای آن هم اشاره شود. اما امروز کاربرد پلاگین‌ها در حدی گسترده شده که همه‌ی ما، گاه و بیگاه با این اصطلاح مواجه می‌شویم.
برای اولین بار در اواسط سال 1970 میلادی پلاگین به وجود آمد، زمانی که EDT text editor برروی سیستم عامل Unisys VS/9 اجرا می شد و امکان اجرا کردن برنامه را از داخل ویرایشگر می داد.
پلاگین یک برنامه است. یک کد نرم‌افزاری که سوارِ یک برنامه‌ی دیگر می‌شود و آن را کامل‌تر می‌کند ؛ پلاگین که آن را به فارسی به افزونه ترجمه کرده‌اند، از ترکیب Plug و in درست شده است.Plug به معنی پریز برق است و به همین علت، در طراحی بسیاری از آیکون‌هایی که برای پلاگین می‌سازند، معمولاً از شکل پریز برق استفاده می‌شود.همان‌طور که وسایل مختلف با استفاده از پریز،‌ به زیرساخت اصلی تأمین برق متصل می‌شوند (و به صورت مستقل کاربردی ندارند)، پلاگین‌ها هم به زیرساخت نرم افزاری متصل می‌شوند و معمولاً به صورت مستقل، استفاده نمی‌شوند.استفاده از Plug، اشاره به ساده بودن استفاده از Plug-in‌ها هم دارد؛ درست به همان سادگی که می‌توان دوشاخه‌های برق را به یک پریز متصل کرد.

پلاگین و انواع آن مانند Addon – Extension –Addin، جزئی از نرم افزار است که ویژگی خاص و منحصر به فردی به برنامه ای که برروی کامپیوتر نصب شده است اضافه می کند. زمانی که برنامه ای از پلاگین ساپورت می کند به این معناست که قابلیت سفارشی سازی دارد. پلاگین های معروفی که در مرورگر های وب استفاده می شوند، ویژگی هایی مانند virus scanner، موتور جستجو گر و … را به مرورگر اضافه می کنند . همچنین پلاگین هایی مانند Adobe Flash Player ، QuickTime Player و یا پلاگین جاوا از جمله پلاگین های مرورگر ها هستند.